X ROZDZIAŁ

Przepraszam że mnie tak długo nie było, ale komputer odmówił posłuszeństwa a w dodatku nie miałam weny.Zapraszam do komentowania :)

 ______________                             

                                         X Rozdział

Kamil wraz z Kornelią usiedli na ławce w parku. Bezradny chłopak chciał jakoś uspokoić  zapłakaną dziewczynę.

-Pomóż mi….- zerknęła na niego. On tu przyjdzie- szepnęła pewniej.

-Kto tu przyjdzie?

-Mó… mój były narzeczony

-Ty miałaś narzeczonego?!-zdezorientowany chłopak o mało nie spadł z ławki

-Ta..

-Teraz spokojnie opowiedz mi całą historie-rzekł przerywając

-Dobrze-powiedziała jeszcze trochę popłakując

Uspokoiła się trochę poczym zaczęła mu opowiadać całą historie od momentu gdy poznała Wojtka.

20 minut później

-Łoł…- wyszeptał skołowany chłopak. Dla niego to było za dużo informacji jak na jeden dzień.

-Pomogę ci nie martw się ten pacan pożałuje że się urodził. Na razie przeniesiesz się do mojego domu tak będzie najbezpieczniej mieszkam sam więc spokojnie-zatrzymał na niej wzrok wiedząc że zaprzeczy-nie będziesz mi przeszkadzać.

-Ale ja nie mogę cię tak wykorzystywać

-Wcale mnie nie wykorzystujesz- widząc jej minę zaśmiał się.

-Chodźmy już robi się coraz ciemniej a jeszcze trzeba cie spakować

-No dobrze.

Oboje toczyli walkę z myślami …

Czemu ja jej zaproponowałem by ze mną zamieszkała?

 -Bo ci na niej zależy- szepnął głos w jego głowie

-Cicho bądź…co się ze mną dzieje zaczynam szaleć na jej punkcie.

Jaka ja jestem głupia po co się zgodziłam na zamieszkanie z nim jeszcze jakbym miała mało problemów.

-Bo ci się podoba

-Wcale nie

-Przyznaj się ten szatyn jest bardzo przystojny

-No dobrze al..

-Żadne ale zakochałaś się i koniec

-Cicho bądź-krzyknęła głośno. Zapominając że koło niej stoi chłopak.

-O co chodzi?- zapytał wyrwany z zamyśleń szatyn.

-Ehh… nieważne-odpowiedziała plując sobie w myślach.

Nawet nie zauważyli kiedy chwycili się za ręce. Szli tak gawędząc i śmiejąc się.

5 minut później…

-Kotku wiesz że cie kocham?- szepnęła słodziutkim aż mdlącym głosikiem Ola

-Tak ja tez cię kocham skarbeńku - odpowiedział przesłodzonym głosikiem

-Jak tu pięknie-podziwiała widoki parku nie wiedząc że jej ,,ukochany” szuka wzrokiem jego jak to mówi,,Kornelki”

-Cholera znowu jej nie ma-nie zauważył że mówi to koło jego ukochanej-znajde cie pożałujesz zobaczysz zniszcze cię…-gdy to powiedział zaczął się szaleńczo śmiać a jego dziewczyna nie wiedzac co robić także zaczęła się śmiać .W myślach sama szykowała zemstę na Kamila musiała tylko dopracować swój plan.