IX ROZDZIAŁ

 Wiem że bardzoo krótki rozdział, ale nie miałam weny za bardzo.Mam świadomość  że dałam dużo dialogów,postaram się pisać lepiej.

_______________

                                   IX ROZDZIAŁ

Wystraszona obróciła się. Zobaczywszy kto ją chwycił za rękę odetchnęła z ulgą.

-Kamil!... Wyjdźmy stąd-poprosiła zdesperowana.

-Dobrze-odpowiedział zaskoczony jej zachowaniem.

Wyszli szybko na zatłoczoną ulicę. Przestraszona dziewczyna odwracała się co chwilę.

-Co się stało?

-ni… nic- odpowiedziała przytulając się do niego.

Zaskoczony odwzajemnił uścisk. Stali tak wtuleni przez kilka minut. Nie potrzebowali słów liczyła się tylko ta magiczna chwila, ich chwila. Każdy z przechodniów patrzył się na to zjawisko z zazdrością. Niestety kiedyś musieli przerwać ta przyjemna ciszę.

-Co się dzieje?- zapytał tuz przy jej uchu.

-Nieważne-odpowiedziała blondynka jeszcze bardziej się wtulając w ramiona chłopaka.

-Wręcz przeciwnie-powiedział poczym podniósł jej podbródek, aby mogła mu spojrzeć w oczy.

-Zapraszam cię do parku tam spokojnie porozmawiamy.

-Nie chce..-powiedziała zapłakana

-Ej.. skarbie czemu płaczesz? -zapytał zatroskany

-Zostaw mnie!- odpowiedziała nadal płacząc przy czym cofnęła się o kilka kroków.

-Nie ma mowy już raz ci pozwoliłem odejść  teraz na to nie pozwolę- powiedział z pewnością przyciągając ją powrotem do siebie.

-Czemu?- zapytała zdenerwowana.

W myślach powtarzając  jak jakąś ważną formułkę ,,powiedz że ci na mnie zależy”

-Po prostu, a teraz chodź w jakieś ustronne miejsce opowiesz mi wszystko.

Nie czekając na reakcje Korneli pociągnął ją w stronę parku.

Tymczasem w Answear…

Przystojny brunet wypatrywał długonogiej blondynki.

-Wydaje mi się, że ją widziałem-szepnął

-Kochanie wybrałam sukienkę-krzyknęła Ola.

-Kupujemy ją!

Z torbami pełnymi ubrań wyszli na ulice kierując się w stronę parku.